Vietnam van noord naar zuid

Eind augustus 2013 reisde ik naar Vietnam. Allereerst had deze reis tot doel om een bezoek te brengen aan ons toenmalig Plan-kind Diem die op 70-tal km van Hanoi woonde. 

Het bezoek aan Diem en haar familie had reeds een lange voorbereiding gekend. Reeds in januari ging ik ervoor aan de slag en in samenwerking met Plan-België en Plan-Vietnam werd alles tot in de puntjes geregeld en kreeg ik een tolk mee die zorgde dat het contact in de plaatselijke gemeenschap vlot verliep. Ik werd gastvrij onthaald en kreeg de kans enkele Plan-projecten te bezoeken. Ook werd ik warm onthaald in het schooltje waar ik een pakket schoolgerief achterliet en ik kreeg een rondleiding in het ziekenhuis. Na het officiële gedeelte was het tijd voor de kennismaking met het gezin van Diem. Ze ontvingen mij met een innemende gastvrijheid. Er was spijs en drank en van mijn kant werden cadeautjes uitgewisseld. Dankzij mijn tolk werden het geanimeerde gesprekken. Veel te snel was deze onvergetelijke dag voorbij en ging het van het plattelandsdorpje van Diem terug naar Hanoi. Daar begon dan mijn eigenlijke rondreis.      

Met mijn gids duik ik onmiddellijk de stad in voor een tour langs alle hoogtepunten; te beginnen met The Old Quarter waar het leven van alledag zich afspeelt aan straatstalletjes vol allerhande waren. Ik kijk mijn ogen uit mijn hoofd, geuren van diverse afkomst prikkelen mijn reukorgaan en de drukte van duizenden brommertjes kan ik gewoon niet vatten.

Verder bezoek ik nog de Tempel van de Literatuur, de Ngoc Son tempel en het etnologisch museum. Natuurlijk mag een ritje per tuk-tuk ook niet ontbreken op het programma.   

Ik laat de drukte van Hanoi achter mij als ik aan boord van de  Victoria nachttrein op weg ben naar Lao Cai voor verkenning van de regio rond Sapa. Bij aankomst de volgende ochtend bevind ik mij in het Hoang Lien-gebergte. De omgeving is er één van adembenemende landschappen vol terrasgewijs aangelegde groene rijstvelden en achter elke bocht volgen opnieuw schitterende panorama's. Ik ga er op tocht en maak een stevige wandeltrip van 12km door het landschap van bergen en rijstterrassen. 

Onderweg ontmoet ik al vaak de kleurrijk geklede vrouwen van de diverse etnische minderheden die dit gebied bewonen. In de piepkleine bergdorpjes en nederzettingen speelt het leven van alledag zich af. Vrouwen doen de was bij bergbeekjes... kindjes spelen in het water... op de erven lopen de kippen kakelend in het rond en liggen de varkens loom te wezen in de zon. Volgestouwde brommertjes hebben alle moeite van de wereld om met hun metershoge vrachten overeind te blijven. De mannen en vrouwen erop lijken wel circusartiesten die een evenwichtsnummer opvoeren. Hun vracht kan uiteenlopend van aard zijn; de ene keer zijn het bouwmaterialen, maar evengoed kan het gaan om levende varkens, kippen of eenden.

De markten zijn een feest van kleur, soms iets minder van geur ... Ik ontdek tropisch fruit en groenten in alle ongekende kleuren en vormen. De meest onaangename ontdekking doe ik op aan een vleeskraampje; op een schaal ligt overduidelijk een homp hondenvlees. Oh my god, onmiskenbaar onderscheid ik de pootjes en ook het kopje inclusief gebit doet een korte walging bij mij oprijzen alvorens ik mijn hoofd weg draai ...

Markten zijn in deze bergstreken dé ontmoetingsplaats bij uitstek. Ik maak er kennis met nog meer kleurrijke mensen gekleed in de traditionele gewaden van de Red Dao, de Flower Hmong, de Blue Hmong en de Black Thai; stuk voor stuk zijn ze uniek getooid.  Er is een 'vrouwentent' en een 'mannentent' waar verzameld wordt en nieuwtjes uitgewisseld, gegeten en gedronken. Ik neem een kijkje bij de vrouwentent... Sommigen willen maar wat graag voor mijn lens en zetten zich fier nog wat rechter; anderen draaien hun hoofd en willen er absoluut niks van weten.

Ik laat de streek van Sapa achter mij en ik spoor terug naar Hanoi voor verderzetting van mijn ontdekkingstocht. Een bezoek aan Hoa Lu is mijn volgende plan. In deze vroegere hoofdstad van Vietnam bevindt zich de citadel en de keizerlijke stad.  Ik breng een bezoek aan alle imposante historische gebouwen en snuif de sfeer van weleer op in de weelderig versierde tempels en pleinen.

Daarna vaar ik per bootje in de omgeving van Ninh Binh naar de 3 grotten van Tam Coc. Kenmerkend voor deze streek zijn de kalkstenen rotsen die overal hier het landschap domineren en ik krijg hiermee al een voorsmaakje van wat ik nog ga zien bij Halong Bay. 

De volgende dag is het zover, ik scheep in op de Paradise Peak voor een 2-daagse cruise in de sprookjesachtig mooie Halong Bay. De sfeer aan boord is top, evenals mijn kajuit trouwens en ik kan haast niet wachten tot de Peak zijn trossen los gooit.

Net voor lunchtime is het zover en onder het verorberen van een schotel zeevruchten om U tegen te zeggen, glijden we al tussen de meer dan 2000 spitse kalksteen rotseilandjes, een landschap dat niet voor niks uitgeroepen is tot Unesco Werelderfgoed.

Vanuit Hanoi neem ik vervolgens een binnenlandse vlucht naar Centraal-Vietnam. Ik bezoek er in Hue de keizerlijke tombe, de Citadel en de Verboden Stad van Keizer Khai Dinh en de Thien Mu pagode nabij de Perfume River.

Op de terugweg van Hue naar mijn hotel aan het strand van Danang neemt mijn gids/chauffeur me mee over de Hai Van pas of Wolkenpas door de Blauwe Bergen. Het is vandaag stralend weer dus geen wolken. Wat ik te zien krijg is een adembenemend zicht op de Baai van Danang.

Na de portie geschiedenis is het nog eens tijd voor het platteland en contact met de lokale bevolking; ik ga op eco-tour in Hoi-An. Op de fiets rijd ik door de velden en tussen de moestuintjes. Langs de oevers van de Thu Bon rivier zie ik vissers aan het werk en in een 'basket boat' vaar ik door de nauwe kanaaltjes tussen de palmen. In dit labyrint van waterwegen sneuvelde menig Amerikaan tijdens de Vietnam-oorlog, hier was de Vietcong heer en meester.

Hoi-An is een gezellig plekje, het staat bekend om zijn mooie Oude Wijk met de Japanse Overdekte Brug, het Chinees Paviljoen en de vele kleermakers en winkeltjes met lampionnen.

In afwachting van mijn bezoek aan Angkor (lees mijn Cambodja verhaal) bezoek ik het My Son tempelcomplex. Dit stukje Unesco Werelderfgoed wordt ook wel eens het Angkor van Vietnam genoemd. Het ligt in een dichtbegroeide vallei aan de voet van de Hon Quap, de Heilige Berg van de Cham. De Cham beheersten dit gebied lang voor de Vietnamezen. Het waren van religie Hindoes dus My Son is een Hindoetempel. Heel spijtig is er van het complex niet veel meer bewaard. Het heeft erg geleden in de Vietnam-oorlog met name van Amerikaanse bombardementen.  Toch beslist een bezoekje waard voor wie houdt van oude culturen en geschiedenis.

Na een binnenlandse vlucht vanuit het rustige Danang land ik in de chaotische hectiek van Saigon of ook nog meer officieel Ho-Chi-Minh City genoemd in het zuiden van het land. 

Een eerste stop is de Binh Tay Market in hartje China Town. Wat een cultuurshock weer. Het is de grootste markt van zuidelijk Vietnam en fungeert zo'n beetje als groothandel voor dit gebied. Werkelijk alles is er te koop, gaande van huisraad en kleding over dieren en voeding.

Volgende stop is het War Remnant Museum volledig gewijd aan de Vietnam-oorlog. Buiten staan er diverse voertuigen van de US Army opgesteld zoals jeeps, tanks ed, maar ook helikopters en vliegtuigen. Binnen wordt de bezoeker aan de hand van fotomateriaal getoond welke gruwelen de oorlog heeft teweeggebracht. Ik word er stil van. Heel stil.... De vele foto's tonen landschappen van voor en na een gifgasaanval. Ook foto's van baby's geboren met misvormingen, allemaal gevolgen van de schadelijke invloeden waar volwassenen aan blootgesteld waren en die ze doorgeven aan volgende generaties...

Om mij nog verder in te leven in het oorlogsverleden van dit land bezoek ik ook de Cu Chi tunnels op zo'n 70km noordelijk van Saigon. Per speedboat vaar ik de Saigon River af tot het junglegebied waar het tunnelcomplex zich bevindt. De bezoekers krijgen eerst een film over het tot stand komen van het ondergronds tunnelstelsel en hoe de Vietcong er leefden. Ook is een demonstratie van enkele zogenaamde boobytraps. 

Enkele van de ondergrondse gangen zijn min of meer aangepast aan Westerse lichaamsafmetingen (lees : beetje hoger en breder gemaakt) en kunnen bezocht worden om helemaal een idee te krijgen van het leven onder de grond. Het is er nauw, donker en heel laag. Gehurkt stappen is de enige manier om vooruit te komen. Ik ben blij als ik, letterlijk en figuurlijk, terug licht zie aan het eind van de tunnel :-)

En hiermee komt een einde aan deze bijzondere Vietnam trip die begon met een missie. Het land van 'onze' Diem bezoeken en leren kennen. Het werd een fantastisch boeiende ontdekkingstocht doorheen een land dat nog steeds grote littekens draagt van die vuile oorlog. Maar de bevolking heeft me weten te charmeren. Ik ontmoette warme mensen, ik leerde met stokjes eten, ik aanschouwde adembenemende landschappen, ik bezocht eeuwenoude tempels en had leuke gesprekken met de gidsen. Dat en nog zoveel meer heeft deze reis onvergetelijk gemaakt.

Vietnam, zeker een bezoek waard !