Winterse avonturenweek aan Lake Inari

Reeds lang stond het op onze bucket list; winters Lapland, Husky's en rendieren, sneeuwscooters en met een beetje geluk noorderlicht spotten; ja dat wilden we wel eens allemaal beleven. Enkele weken was het dan eindelijk zover. Na maanden uitkijken vertrok ik samen met mijn man naar Fins Lapland. 

Vanuit Schiphol bracht een rechtstreekse vlucht ons naar Ivalo in 3 uurtjes tijd. Ivalo ligt zo'n 300km boven de noordpoolcirkel en is tevens de meest noordelijk gelegen luchthaven van Finland. Nog een korte transfer van een half uurtje en we konden onze intrek nemen in de Nangu Wilderness Lodge, gelegen aan Lake Inari dat in de winter geheel bevroren is. Bij een welkomstdrink worden we gebrieft over ons programma voor de komende week en daarna mogen we al aanschuiven voor een overheerlijk lunchbuffet. 

In de namiddag gaan we al even op verkenning rondom de lodge en willen we een beetje wennen aan de koude, al valt dat heel goed mee.   

De volgende dag kon ons avonturenprogramma van start. Elke gast krijgt voor de ganse duur van verblijf nog de nodige uitrusting zoals sneeuwlaarzen en een thermopak dat kan gebruikt bij bepaalde activiteiten.

Eerste activiteit van onze avonturenweek is de sneeuwschoenwandeling. Onze groep van 8 gasten vertrekt met een gids voor een tocht van 2u door de besneeuwde bossen en ook deels over het uitgestrekte bevroren meer. Bij het wandelen met sneeuwschoenen gebruik je ook stokken en het ziet er een beetje uit als nordic-walking in de sneeuw. De hellingen die af en toe moeten genomen worden zijn best pittig. De afdalingen dan weer een hele uitdaging en valpartijen zijn ieders deel. Op de middag wordt halt gehouden en gaan de sneeuwschoenen even uit. We zitten samen rond een vuur in een boshut en de gids maakt wraps met rendierkebab. Het kan mij niet erg bekoren, gelukkig had ik meer dan uitgebreid mijn best gedaan aan het ontbijtbuffet. 

Na de wandeling bekomen we van alle inspanningen in onze comfortabele panorama cabin. We beschikken er over een eigen sauna en jacuzzi. Heerlijk ontspannen nestelen we ons daarna in ons salonnetje naast de gezellige gashaard; werkelijk aan alle comfort is gedacht in Nangu. 

Op dag 2 gaan we op pad met de huskyslee. In de kennel krijgen we een korte inleiding met de do's en don'ts en dan wachten de honden. We zijn samen met nog een aantal gasten van Nangu en er staan ongeveer 5 sleden klaar. Elke slee wordt getrokken door een 5-span. De honden zijn nog amper te houden als we bij de sleden komen. Het is een geblaf en gejank van jewelste, zo uitgelaten zijn ze. We moeten instappen en wegwezen. Wat een sensationeel avontuur om door de bossen en over het besneeuwde meer te racen. Met de gids vooraan gaat het in kolonne voor een mooie toer van 8km door prachtige sneeuwlandschappen. Erg comfortabel is het niet zitten in zo'n hondenslee. Ergonomie moet nog uitgevonden worden en ook schokdempers heeft zo'n ding niet. Gevolg is dat de passagier elke hobbel en bobbel in het parcours serieus voelt aankomen in de rug. Ons span behoort zonder twijfel tot de racers van de kennel. Moeten sommige drivers af en toe een beetje mee trappen zoals werd uitgelegd, dan moet mijn man regelmatig op de rem gaan staan of we rammen onze voorgangers... Als we terugkomen is er nog uitgebreid tijd voor knuffelmomentjes met de honden en ook mogen we een kijkje nemen bij de puppy's die zo aandoenlijk schattig ogen. In de namiddag bezoeken we nog een rendierfarm en maken we een korte rit met de rendierslee.

De volgende dag is een dag voor vrije invulling. We beslissen om met z'n twee een wandeling te gaan maken over het bevroren meer. We volgen een eind de markeringen die het parcours voor de sneeuwscooters aangeven. Zo vermijden om hier verdwaald te geraken want in die witte wereld trekt alles op elkaar. 's Middags schuiven we alweer aan voor een voortreffelijke lunch. In de namiddag is er tijd voor relax. We lezen een boek, gaan genieten in onze sauna en daarna relaxen in onze jacuzzi. Na een overheerlijk diner trekken we onze thermopakken nog een keertje aan want er wacht ons een avondlijk avontuur. We gaan erop uit met de sneeuwscooter en hopen nu toch eens een eerste glimp van het noorderlicht op te kunnen vangen. De dagen zijn tot nu nog steeds zwaarbewolkt en evenzo de nachten. Zeer slechte omstandigheden dus want het moet heldere hemel zijn om de magie te kunnen zien.

De chauffeurs krijgen nog een instructieronde en dan zet de sliert sneeuwscooters zich in beweging, dwars door de donkerte over het meer. We rijden een avontuurlijke rit van meer dan 2u maar het noorderlicht laat zich niet zien. Niet getreurd, we hebben nog veel kansen en de app wordt veelvuldig gecontroleerd om toch zeker maar niks te missen.

Na het ontbijt de volgende ochtend worden de sneeuwscooters opnieuw klaargemaakt voor onze groep. Ditmaal rijden we bij daglicht en kunnen we wel meer van de omgeving zien. Ik laat me rijden want ik weet dat dit niets voor mij is. Een sneeuwscooter besturen vergt heel wat stuurmanskunst. Vooraan heeft zo'n machine twee ski's en je moet in feite de machine zelf een beetje het spoor laten zoeken. Daardoor zit er veel speling op het stuur en is een sterke hand nodig. Er zijn dames in de groep die het stoer willen proberen maar net zo gauw terug opgeven dus ik beslis wijselijk om de rol van passagier op mij te nemen.  Opnieuw is het een zwaarbewolkte dag en een ijzige wind doet de gevoelstemperatuur nog met enkele graden dalen . We maken onderweg enkele malen een korte stop en 's middags picknicken we in een blokhut want de strakke wind maakt een vuurtje maken buiten onmogelijk. De gids bereidt warme broodjes en een kom rendiersoep voor elk van ons. Een heerlijk en versterkend maal en we zijn helemaal klaar om onze tocht verder te zetten. Terug in onze cabin beginnen we aan ons dagelijks sauna- en jacuzziritueel. En we zijn weer helemaal relaxed en bekomen van een nieuw winters avontuur.

Op dag 5 is daar eindelijk de zon. We beslissen om nog eens een wandeling te maken want we hebben nog een vrije dag in ons programma. Als we vertrekken is de lucht nog stralend blauw en we moeten zowaar onze zonnebrillen opdiepen uit onze bagage want we worden verblind door het witste wit nu de zon op het besneeuwde meer schijnt. De pret is echter van korte duur. Spoedig verschijnen wolken die niet veel goeds beloven en trekt de lucht zich terug dicht met een grijs gordijn. We wandelen moedig verder want we willen rond een eilandje wandelen zoals gepland. Weer volgen we de oranje stokken van het sneeuwscooterspoor. Het weer is nu volledig omgeslagen en het begint ook nog te sneeuwen. De wind wakkert aan en we bevinden ons nu in een kleine sneeuwstorm. Bijzonder wordt het nog wel als het landschap verandert in een whiteout. Er is haast geen verschil meer tussen land en lucht, alles is één wit vlak geworden. Dan hebben we het ergste gehad en stopt het met sneeuwen. Een moedige ijsvisser is aan de slag. We besluiten even van het track af te gaan en naar hem toe te wandelen. We zouden zo graag de techniek van het ijsvissen willen begrijpen maar de vriendelijke man kan geen woord Engels en wij geen Fins. We wandelen dan maar verder... 

Als we 's avonds aan het diner zitten check ik nog maar eens de noorderlichtapp. Het zou vanavond wel eens kunnen lukken zo vertelt dat ding. Dus we besluiten onze kansen te wagen. We trekken onze thermopakken aan, ik maak mijn fotomateriaal klaar en tegen 22u zoals de app voorspelde staan we op het meer. Eerst gebeurt er nog niks maar dan plots is het daar ! Slierten groen en paars slingeren door de lucht. We staan een beetje verdwaasd te kijken want al zoveel foto's van bewonderd maar dit in real zien, dat is echt kicken. Het fotograferen is eerst wel geklungel maar op de duur lukt het om toch behoorlijke beelden te maken. De grootste uitdaging vormt nog mijn vingers warm houden. Fotograferen met wanten lukt niet. Ik draag onder mijn wanten nog een paar handschoentjes zonder vingers om gevoel met de knopjes te behouden maar OMG, mijn vingers vriezen af. Het is ruim -15°. Voldaan keren we terug naar de cabin en bedje in.

Op onze laatste dag maken we nog een optionele excursie. We boekten nogmaals de sneeuwscootertoer omdat we dat beiden zo geweldig vonden. De gids neemt een andere route zodat we deels nieuwe landschappen te zien krijgen. Het weer is nu echt fantastisch. Het is berekoud, bij vertrek zo'n -20°, maar een stralend blauwe lucht en geen wolk te bespeuren. 's Nachts was het ook al een heldere hemel geweest en de noorderlichtapp is klaar en duidelijk; de komende 24u is de kans 100%. Zou het ? Zou het echt nog eens mogelijk zijn voor onze laatste avond ? We blijven ervoor duimen want vanavond, onze laatste activiteit, is hét aurora hoogtepunt van de week nl een sledetocht naar het aurora camp.

Maar eerst nog verder genieten van de sneeuwscootertocht. Picknicken doen we 's middags in open lucht omdat het weer het vandaag toelaat. Ondertussen is het 'opgewarmd' en het is nu -16°, zonnig en windstil. Onze gids van vandaag maakt een heerlijke vissoep met stukken zalm en groenten en een warm broodje erbij, het smaakt geweldig lekker. Terug in de lodge gaan we nog een laatste keer genieten van onze sauna en jacuzzi. En natuurlijk ook een beetje inpak organiseren want morgen terug naar huis...

Als de avond valt is er nog steeds geen wolk te bespeuren en de sterren beginnen te schitteren. We gaan vroeg dineren en dan hijsen we ons een laatste keer in ons thermopak voor de avondexcursie naar het auroracamp. Het is stevig aan het vriezen en bij -25° bereiken we een open vlakte op het meer. Hier krijgen we gedurende 2 uur bijna ononderbroken het dansende noorderlicht aan de hemel te zien, nog mooier dan de dag ervoor. De sluiers groen en paars veranderen elke seconde van vorm en we krijgen geen genoeg van het staren naar de hemel. Wat een magische afsluiter van een fantastische avonturenweek in Fins Lapland. Tevreden en voldaan vallen we die avond in slaap voor onze laatste nacht.