Naar het land van de middernachtzon

Na de IJsland roadtrip nam ik in Reykjavik een vlucht naar Ilulissat aan de westkust van Groenland en gelegen boven de poolcirkel. In de zomer is het er 24/24 licht. Vanuit de stad Ilulissat waar ik 5 dagen verbleef, maakte ik dagtrips per boot en ook een wandeltocht in de omgeving van het hotel. Naar onze normen zou Ilulissat nooit een stad te noemen zijn, eerder een groot dorp. Er wonen slechts 4500 inwoners maar ook met hen 3000 sleehonden !! Groenland is geen souverein land, het behoort politiek tot Denemarken.

Het meest populair is Ilulissat vanwege de ligging aan de Ice Fjord die in 2004 werd toegevoegd aan de lijst van Werelderfgoed UNESCO. De fjord is 56km lang en is gevuld met enorme drijvende ijsbergen in alle verschillende vormen en afkomstig van de gletsjer Sermeq Kujalleq. Vanaf de monding van de Ice Fjord zijn de enorme ijssculpturen gestrand en wachten ze om drijvend hun weg richting oceaan verder te zetten door de Disko Bay. Eén van de meest indrukwekkende momenten tijdens deze korte Groenland trip was ongetwijfeld een midnightcruise door deze baai. We zeilden tussen huizenhoge ijsbergen die schitterden in de middernachtzon en in dit magische licht toverde de zon de ijsbergen in tinten van roze, oranje en paars. Het was werkelijk sprookjesachtig mooi en nooit eerder lieten landschappen een diepere indruk na op mij dan deze met de drijvende ijsbergen.

De volgende ochtend besloot ik in te schepen voor een walvissafari. Het was me, wegens de slechte weersomstandigheden, in IJsland niet gegund dus hier waagde ik mij aan een tweede kans. De omstandigheden in Ilulissat zijn vrij goed en de kansen dat je ze hier ziet vrij groot. De wateren van de Disko Bay zijn rijk aan plankton en deze locatie is verder ook een ideale habitat omdat fjordwater er vermengd wordt met oceaanwater en bultruggen hier een geliefkoosde fourageerplek aantreffen. Mijn herkansing bleek een schot in de roos; liefst 3 bultruggen konden we spotten tijdens onze boottrip. Alweer een fantastische en unieke wildlife ontmoeting rijker keerden we voldaan terug richting haven van Ilulissat.

Na een verkwikkende nachtrust nam ik de volgende dag nogmaals de boot om 80km verder noordwaarts de afkalvende gletsjer van Eqip Sermia te gaan bewonderen. Echt bemoedigend is dit verschijnsel natuurlijk niet want dit alles is volledig te wijten aan de opwarming van ons klimaat en het is maar de vraag hoelang de Groenlandse gletsjers het nog zullen uithouden. Eqip Sermia is van een ongekende schoonheid... Wanneer we vlakbij naderden werd de motor van de boot stil gelegd en kon ik, samen met de andere opvarenden, in stilte genieten van al dit indrukwekkend natuurgeweld. De stilte werd enkel met regelmaat doorbroken door het geluid van grote brokken ijs die met denderend geraas, als was het een explosie, in het water donderden... Zo spijtig dat dit alles misschien binnen 50 of 100 jaar (zal het zo lang nog duren???) voor eeuwig verloren zal gaan door alle klimaatveranderingen op onze aarde...

En dan was er de terugvaart naar Ilulissat en tijd voor lunch. We legden aan in een kleine nederzetting Ataa genaamd. In een houten vissershut aan het water werd een eenvoudig maal geserveerd maar wat was het heerlijk. We kregen goulash van walvis en het smaakte een beetje als rundsvlees en zo zag het er ook uit.

Veel te snel was ik toe aan mijn laatste dag. Ik maakte nog een wandeling naar Sermermiut, een vruchtbare vallei aan de Ice Fjord waar nog steeds sporen van de oude Inuit cultuur kunnen gezien worden. Na een kort klimmetje kom je boven op de heuvels rond Ilulissat en dat gaf me nog een fantastisch uitzicht over de ijsbergen in de baai.

Nog meer dan IJsland heeft Groenland op deze 5 dagen een diepe indruk op mij gemaakt. De magie van deze witte wereld zal ik nooit van mijn leven vergeten...