Rondreis Amazone, vulkanen en steden

Eind augustus 2018 bezocht ik voor de 2e maal Zuid-Amerika, ditmaal Ecuador. Het Amazonewoud stond ook reeds lang op mijn verlanglijstje en dan zit je met Ecuador meteen goed. Daar startte ook mijn reis doorheen het land.

Na 1 nacht Quito wegens late aankomst nam ik dadelijk de volgende ochtend een binnenlandse vlucht naar Coca, poort tot de Amazone. Daar aangekomen wachtte mij nog een boottocht over de Rio Napo én een kanotocht om mij nog dieper in het Yasuni NP te brengen en meer bepaald dan de Sacha Lodge, mijn stekje voor enkele nachten. Deze lodge ligt diep in de jungle verscholen aan de Pilchicocha lagune en alleen de tocht erheen is al een avontuur op zich. Peddelend banen we ons een weg door de jungle tot de lagune zich plots voor ons uitstrekt en we de lodge in ons vizier krijgen. Het leek of ik aangekomen was op het einde van de wereld. Volledig omgeven door het woud en alle geluiden die dat produceert kwam ik volledig tot rust. De komende dagen stonden in het teken van natuurexploratie. Onder leiding van de gidsen van de lodge ondernam ik wandelingen in de jungle, een canopy-walk en kanotochten. Vooral de canopy-walk was grensverleggend. Ik moest er mijn hoogtevrees voor overwinnen en dapper de hangbruggen op een hoogte van 60m voor trotseren. Maar wat een beloning, hoog boven de boomkruinen het woud horen en zien ontwaken !! En dat er in het oerwoud monsters zitten kwam ik ook te weten wanneer een grote tarantulla op een avond mijn pad kruiste. 

Van de jungle van Yasuni ging het terug naar Quito airport en dan per auto verder naar Otavalo waar marktbezoek op het programma stond. Dat betekende een explosie aan kleuren in de kraamjes met textiel en geweven stoffen. Van Otavalo ging het verder naar het kratermeer van Cuicocha. Ik had geluk met het weer en prachtige panorama's waren mijn deel. En dan was het tijd voor een duik in de stad Quito. Ik bezocht de Plaza de la Independencia, de kathedraal en de Basilica. 

De komende dagen was er terug ruimte voor natuur en ik ging op weg naar het nevelwoud van Mashpi. Het vraagt een autorit van vele uren en uren over hobbelige wegen dwars door de jungle. Maar bij aankomst in dit paradijs nam ik dat er met alle plezier bij. De Mashpi Lodge is er ééntje uit de collectie van National Geographic Unique Lodges of the World. En terecht lijkt mij, dit was zonder twijfel één van de meest unieke plekjes waar ik al ooit verbleef, het neusje van de zalm in het nevelwoud... Op mijn programma oa een rit in de sky-bike waarbij je jezelf vooruit trapt hoog boven de boomkruinen; een avondwandeling op zoek naar fascinerende en kleurrijke fauna zoals felgekleurde kikkertjes en wandelende takken; een jungletocht op zoek naar toekans, felgekleurde kolibries en Howler monkeys; een Tarzan-duik onder een waterval; een ritje in de kabelbaan boven de de woudreuzen.... Verveling uitgesloten dus...

Na al die jungle-avonturen was het tijd geworden voor fysieke inspanning. De komende dagen stonden me twee serieuze uitdagingen te wachten. Eerst waagde ik mij aan de Cotopaxi vulkaan, gelegen in het gelijknamige park. Het is er één met uitgestrekte landschappen, schraal ook en de vlakten worden begraasd door alpaca's en vinuna's. Het is de typische Paramo, zoals deze streek hier genoemd wordt. Voor de klim bracht de chauffeur me tot op de parkeerplaats. Van daar was het nog 200m tot aan de refuge die ligt op 4864m. Ik liep op eigen tempo en dankzij de medicatie tegen hoogteziekte ging alles naar wens.  Ik slaagde met glans en kwam goed aan op 4864m. Wat een kick, stralend weer en schitterende panorama's waren de beloning voor de geleverde inspanningen. Een warme choco had ik wel verdiend... En terug in de hacienda trakteerde ik mezelf op een hot-stone massage; kwestie van mijn vermoeide spieren een wellness behandeling te geven.  Enkele dagen later zou ik de Chimborazo ook nog even vlot willen te lijf gaan...

Maar eerst was er nog een marktbezoek gepland, nl in Zumbahua. Alweer een feest van geur en kleur, couleur local ten top ! Kraampjes met groenten en fruit; bloemenkramen; eetstalletjes met streetfood; een viskraam... en de mensen zo kleurrijk traditioneel gekleed. Alleen wel zo'n groot contrast met de mensen in Afrika... Ik kreeg hier veel boze blikken, ja zelfs op het vijandige af, als ik vriendelijk probeerde een portret vast te leggen. Dus mijn portretfotografie stond op een laag pitje hier in Ecuador. Bij het kratermeer van Quilotoa werd ook nog een mooie stop gemaakt en een korte wandeling daar leverde ook alweer mooie plaatjes op van de omliggende landschappen en het turquoise meer.   

En zo kwam ik dan in de buurt van de Chimborazo vulkaan. Het weer zag er bijzonder gunstig uit en de gids voorzag geen noemenswaardige obstakels voor onze klim. Vol goede moed begon ik eraan. Ditmaal werd het eindpunt nog wat hoger gelegd, nl 5040m. Weer op eigen tempo, ademhaling controlerend en veel drinken, op tijd eens genieten van alle indrukken en omliggend landschap ging het slowly, slowly tot aan de Refugio Whymper. En voor de tweede maal op enkele dagen tijd bracht ik een grensverleggende ervaring tot een goed einde. Wat was dit kicken !!

Van de vulkanen ging het terug richting stad met een verblijf in Cuenca. Het is een leuke stad met de Santo Domingo kerk nogal prominent aanwezig. Deze kerk heeft mooie koepels die de skyline typeren. Verder tref je vele huizen met sierlijke balkons van ijzersmeed- en houtsnijwerk.  In de Mercado, de overdekte markthal, vergaapte ik mij weer aan alle uitgestalde waren en alle geuren en kleuren. Ook nam ik nog een kijkje in een atelier vol Panamahoeden. Ze worden hier trouwens gemaakt en niet in euh... Panama, hahaha.

Van Cuenca ging het naar Guayaquil aan de kust en ik liet de hoogten van de Andes achter mij. Deze streek rond Guayaquil kenmerkt zich door uitgestrekte cacao- en bananenplantages. Tijdens een bezoek aan een cacao-farm werd ik ingewijd in het proces van roosteren en malen van de bonen om zo cacaopasta te verkrijgen.

Het laatste stukje natuur dat nog op het programma stond was een bezoek aan Manglares Churute, samen met de Sundarbans in India en Bangladesh één van de grootste mangroven gebieden ter wereld. Een boottocht doorheen de mangroven bracht mij dichter bij het wildlife en ik zag diverse soorten vogels waaronder lepelaars, reigers en roofvogels. En dan kruiste een pracht Black Howler monkey nog mijn pad en hij of zij was klaar voor een fotoshoot... Wat een fijne afsluiter van mijn laatste uurtjes op Ecuadoriaanse bodem.

Een laatste ritje richting Quito airport en het avontuur zit erop. Ecuador heeft me aangenaam verrast met uitbundige regenwouden, hoge Andespieken, geweldige vulkanen, uitgestrekte Paramo landschappen, kleurrijke markten en nog zoveel meer... Beslist de moeite waard !